Joel – 19 jaar
“Een kamp met sport, spel en praten. Je kunt bij iedereen je verhaal kwijt. Of je met veel of geen problemen zit het maakt niet uit!”
Lisanne – 18 jaar
“Met het “pink my right” bandje nog om mijn pols. De groepsfoto in mijn hand, een onverklaarbaar krachtig gevoel van binnen. En een rugzak voor de rest van mijn leven. Stapte ik samen met al die stuk-voor-stuk geweldige mensen de roze bubbel uit. Om de realiteit te betreden.
Het was een week zonder onzekerheid en angst. Maar overstroomd met liefde. De tranen vloeide als zonneschijn. Mensen die hun muurtjes steentje-voor-steentje afbouwden. Mensen die misschien wel voor het eerst echt zichzelf waren. Een week vol raken, toegeven en overwinnen.
Neem zestig totaal verschillende jongeren bij elkaar. Met ieder hun eigen verhaal, afkomst en omgeving. Al die verschillende gedachtes en toch allemaal over één kam gescheerd “de homo”. Een kamp met voor iedereen persoonlijke aandacht. Een kamp met een geweldige groep begeleiders die 1000% klaar staan voor je. Een groep begeleiders die vanuit hun hart praat. Ik kan mij niet herinneren dat ik ooit zo’n gevoel van eenheid gevoeld heb. En dan te bedenken dat niemand elkaar kende.
Op het moment dat er de tweede dag een meisje naar me toe komt met het verhaal dat ze een gevoel van binnen voelt wat ze niet kan plaatsen. Een mengeling van respect, liefde, eenheid en waardering. En dit alles gecombineerd met leuke activiteiten, sport en spel, voorstellingen en feesten!”
Werner – 18 jaar
“Per toeval kwam ik de site van het hojokamp tegen en ik dacht meteen, hier wil ik naartoe. Nadat ik mijn inschrijvingsformulier had opgestuurd en een bevestiging hierop had ontvangen, was het wachten op het moment dat het zou beginnen. In augustus was het zo ver, op het station in Eindhoven in spanning wachten samen met andere hojo’s, tot de bus ons naar de kamplocatie zou brengen. Ik kende nog niemand, maar dat gold voor de meesten dus kwam je toch makkelijk met elkaar in contact.
Gedurende het kamp leer je heel veel W_095mensen kennen, maar je krijgt naarmate de week vordert een steeds hechtere band met je teamleden en teamleiders. Dit komt naast de leuke spellen ook door de serieuze groepsgesprekken, waarin je merkt dat je “echt” begrepen wordt. Thuis begrijpen je ouders en vrienden je ook wel, maar op het kamp maakt iedereen hetzelfde mee, wat een heel vertrouwd gevoel geeft.
Na die hele leuke week, moet je weer terug naar de “echte” wereld. Maar wel met veel nieuwe vrienden en een herinnering die je nooit gaat vergeten. Deze week had ik nooit willen missen!”
Pieter – 16 jaar
Schrijven
Over de sfeer
Die niet te beschrijven is
Praten
Over de onderwerpen
Waar ik over praten kon
Luisteren
Naar de geluiden
Die hier niet te horen zijn
Schrijven
Aan alle mensen
Die ik nog iets te zeggen had
Omhelzen
Al die mensen
Die me zó dierbaar zijn (geworden)
Voelen
Alle gevoelens van veiligheid en geborgenheid
Die ik daar had
Stefan – 25 jaar
“Teamtalks, sportieve activiteiten en vrije tijd zorgen ervoor dat je altijd iets te doen hebt en je je nooit zult vervelen. Door het gevoel van saamhorigheid heb je al snel vrienden gemaakt en hou je deze zelfs na het kamp. Na een emotioneel afscheid en een busrit ga je met twee volle rugzakken terug naar huis, één met de vuile was en één met een ervaring rijker.”
Sharon, 15 jaar
“De reden waarom ik me heb opgegeven had was omdat het me ontzettend leuk leek om andere homo/biseksuele jongeren te ontmoeten om daar leuke dingen mee te beleven.
De reis was spannend, maar eenmaal op de kamplocatie aangekomen voelde ik me écht thuis. Ik heb een week lang geweldige dingen beleefd en super leuke mensen ontmoet! Het was een fantastisch kamp! Dit ook dankzij de leuke leiding, keukenpersoneel, en de geweldige teamleden!
Ik voel me nu echt een stuk zelfverzekerder, en dat heb ik toch wel voor een groot deel aan het Hojokamp te danken. Het is een geweldige herinnering, die niemand ons allen kan afnemen! Ik weet in ieder geval zeker dat ik het nooit zal vergeten, en dus altijd met mee blijf dragen!”
Een moeder vertelt over haar zoon…
“In januari vertelde onze zoon ons dat hij eigenlijk niet wist of hij nu op meisjes of op jongens viel. Hij vertelde dat hij een kamp had gevonden waar hij erg graag heen zou willen. Hij had ons de website gegeven en vroeg ons toestemming om naar dit kamp te gaan. Aanvankelijk opende ik sceptisch de website. Een kamp voor homojongeren… tja wat moest ik daar nu van verwachten. Mijn gedachten dwaalden af naar Roze maandag op de kermis in Tilburg en de gay pride.
Wat je als eerste opvalt als je de site opent, is het enthousiasme waarmee de begeleiding over dit kamp praat en alle enthousiaste reacties van oud deelnemers. Het onderdeel “info voor ouders” geeft je als ouder een goed beeld van wat je van het kamp mag verwachten. 60 homojongeren samen op een kamp waarin allerlei activiteiten georganiseerd worden om de persoonlijke ontwikkeling van de jongeren te stimuleren. Een supergoed initiatief om homojongeren de kans te geven zichzelf te ontdekken, hun verhalen kwijt te kunnen en dat alles met gelijkgestemden.
In augustus is onze zoon naar het Hojokamp geweest. Niet alleen heeft hij ‘t erg naar zijn zin gehad, maar ook werd hem na die week duidelijk wie hij was. Hij kwam dan ook na een week als herboren naar huis. Vol enthousiasme vertelde hij over het kamp en over de vele vrienden die hij er had gemaakt. Hij was in die week niet alleen veel over zichzelf te weten gekomen maar ook over allerlei onderwerpen die van belang zijn voor homojongeren (zoals info over aids, hiv etc). Het Hojokamp heeft de afgelopen jaren veel jongeren geholpen. Zoals gezegd een supergoed initiatief. Er is echt nagedacht over de inhoud van het kamp en dat alles georganiseerd door vrijwilligers. Persoonlijk vind ik dat de organisatie van het Hojokamp een lintje verdient.”
Een moeder vertelt over haar dochter…
“Even een berichtje om jullie te laten weten dat ik gisteren een meisje glimlachend van oor tot oor heb opgehaald van het station. Boordevol verhalen en heel erg onder de indruk hoe de afgelopen dagen met alle leuke, lieve mensen (vrijwilligers en de deelnemers) waren verlopen.
Zenuw-kriebels in haar buik toen de zondag vertrok en nog wat verdrietig om het afscheid moeten nemen van haar nieuwe vrienden donderdag bij terugkomst! Alle tijd die daar tussen zat, is door jullie team, jullie inzet en betrokkenheid bijzonder geslaagd ingevuld. Een leuk, afwisselend programma. Boeiende leermomenten en informatie verstrekking op plezierige wijze onderbroken door sport en spel momenten en ontspanning. Belangstelling voor het groepsgebeuren maar zeker ook ruimte voor het persoonlijke. Fijne teamleiders, kortom Hojokamp: SUPER FANTASTISCH GEWELDIG!!! (om maar een paar woorden van mijn dochter te herhalen).
Wat mij persoonlijk heel erg aanspreekt is haar bagage bij thuiskomst (niet de vieze was!) maar haar goodiebag met daarin de zo belangrijke lieve, leuke, gekke briefjes van de mede hojo-ers, haar complimentenwaaier (geweldig idee!) en afscheidskaartje van de teamleiding. Tastbare herinneringen die op momenten van dipjes, onzekerheden en andere ik-zit-niet-lekker-in-mijn-vel situaties te voorschijn kunnen worden gehaald om je weer wat beter te voelen en je zelfvertrouwen een boost kunnen geven. Bijzonder waardevol. De vele foto’s zullen regelmatig worden teruggekeken en de contacten met vrienden door geheel Nederland zijn het leuke extraatje! Heerlijk toch!
Als ouder ben ik trots op haar dat ze is geweest maar zeker ook trots op het feit dat er zo’n kamp georganiseerd kan worden. Openheid, begrip en tolerantie: sleutelwoorden om wel te varen in de huidige harde maatschappij! Ruimte voor een ieder die een eigen mening, visie en geaardheid heeft. Alle energie die er in een paar dagen kamp voor “holebi’s” wordt gestoken, is zeker meer dan de moeite waard en verdiend een DIKKE PLUIM! Jullie mogen terugkijken op een (in ieder geval voor een deelneemster) geslaagde 10e verjaardag van Hojokamp en ik hoop dat ook de komende jaren voor jongeren de gelegenheid kan worden geboden dit te mogen meemaken.
DANK JULLIE WEL, ook namens mijn dochter. Hartelijk groeten en een dikke knuffel, welgemeend en welverdiend!”
Een vader vertelt over zijn dochter…
Onze dochter van 17 jaar heeft zich na veel nadenken opgegeven voor het Hojokamp. “Durf ik het wel?” “Mag ik het wel van mijn ouders?” Ja het mocht en ja jij durft het. Gedurende de aanloop naar de vertrekdag steeg de verwachting naar de kampweek. Hoe zou het zijn. De groeps-app werd langdurig in de gaten gehouden. Tot het vertrek naar Station Eindhoven. Na een knuffel verdween ze uit zicht.
Bij terugkomst werd duidelijk dat ze het prima naar haar zin had gehad. Iedereen werd uitgebreid geknuffeld. Tranen vloeiden. Er was duidelijk met diverse mede-kamp-bezoekers een band opgebouwd.
Toen we thuis alles rustig bespraken werd duidelijk dat het een intensieve en goede week was geweest. Er was veel gepraat, veel gelachen. Onze dochter had veel geleerd over zichzelf. Maar er waren niet alleen antwoorden. Ook had de kampweek voor vragen gezorgd.
Nu 2 maanden later is de groeps-app nog steeds een bron van contacten, de vragen krijgen langzaam antwoorden. Ze is duidelijk rijker van het kamp terug gekomen.
Een aanrader wat mij, als vader, betreft.
Een moeder vertelt over haar dochter…
In januari kwam onze dochter heel voorzichtig naar ons toe. Ze had een kamp gevonden waar ze heel graag heen wilde om te ontdekken wie ze was. Als ouder wilde ik hoe dan ook mijn dochter steunen in het ontdekken van zichzelf. Ik moet toegeven dat toen ik de website bekeek van het Hojokamp ik er wel mijn twijfels bij zette. Een kamp met allemaal homojongeren, is dat wel nodig? Toen ik belde naar Outway om een aantal vragen te stellen werd ik vriendelijk geholpen, ik was van mening veranderd en wist dat dit daadwerkelijk iets voor mijn dochter was.
Na één week kamp herkende ik mijn dochter bijna niet meer terug, ze was in een klap zoveel zekerder over zichzelf en ze straalde zoveel meer. Ik kreeg enorm veel mooie verhalen te horen, dit doet je als ouder goed. Ik ben blij dat ik mijn kind de kans heb kunnen geven om mee te gaan op dit fantastische kamp. Alle vrijwilligers die dag en nacht klaar stonden voor mijn dochter wil ik daarom ook echt enorm bedanken. Het kamp was goed georganiseerd en ook als ouder zijnde werd je goed geïnformeerd. Hojokamp is een fantastisch initiatief voor jongeren die twijfelen over hun geaardheid of gewoon zin hebben in een geweldige week met jongeren die hetzelfde meemaken. Voor alle vrijwilligers van Hojokamp, petje af!
Dennis – Organisatieteam
“Wat een heerlijk gevoel. Na bijna een jaar zwoegen, werken, regelen en bedenken was het die ene vrijdag zo ver.
60 deelnemers en 25 vrijwilligers staan voor mijn neus. Hard applaus klinkt als iedereen ons team een staande ovatie geeft voor de geweldige week. De tranen schieten in mijn ogen als ik zie dat anderen het moeilijk hebben om deze week weer te verlaten. Je hebt je veilig gevoeld, geaccepteerd, je kon voor meer dan 100% jezelf zijn en je hebt vriendschappen opgebouwd. En dat in 1 intensieve week, op dat moment laat je dat achter je. En dat weet je maar al te goed!
Met een grote rugzak aan bagage sturen we je weer de grote wereld in waar je het dan (met ons in je gedachten) eigenlijk weer helemaal alleen moet doen. Maar NEE! Niet helemaal alleen, wij zullen er altijd voor je zijn. Je nieuwe vrienden, je begeleiders van je groepje en je gedachten slepen je er doorheen, de maatschappij waar jij na het kamp een stuk steviger in staat! En dat heb je dan een klein beetje aan ons te danken.
Die drempel is even heel erg hoog en het kost je een paar centen maar je krijgt er zoveel voor terug. En nog wat extraatjes die je er gratis bij krijgt zijn je slaaptekort, de blaren op je voeten van de speurtocht, de wallen onder je ogen van de feestavond en je extra vetrolletje van het lekkere eten op kamp. Waar wacht je nog op?”
