Mart

Bouwjaar:
1998

LHBT+?:
Transgender (van meisje naar jongen)

Communicatie via:
E-mail / Whatsapp / Skype / persoonlijk gesprek

Vind ik leuk:
sport kijken, lezen, afspreken met vrienden, feestjes, wandelen (in de bergen), fietsen (mountainbiken/wielrennen), hardlopen, met mijn kat spelen, nieuwe dingen leren.

Vind ik niet leuk:
Langzaam lopende of langzaam fietsende mensen die niet aan de kant gaan, alle verschrikkelijke dingen die gaande zijn in de wereld en heel veel andere dingen.

Specialiteit:
Genderdysforie, sociale/medische transitie, gescheiden ouders, pesten, lastige thuissituatie, ouder die moeite heeft met transitie, paniek/angst, suïcidale gedachten.

Eigen verhaal:
Ik kan mij niet anders herinneren dan dat ik mij voel, zoals ik nu ben. Toch heeft het lang geduurd voordat ik erachter kwam dat ik transgender ben. Als kleuter al herinner ik me dat ik altijd zoals mijn (half)broer wilde zijn en het liefste zijn oude kleding droeg. Toch was ik toen ook gelukkig in jurkjes, zolang ik er maar mee kon voetballen en in bomen kon klimmen. Op school viel ik buiten de toom en werd ik heel erg gepest. Dit heb ik lang grotendeels voor mezelf gehouden, maar een paar jaar geleden kreeg ik er in mijn dagelijks leven last van, waardoor ik er toen meer over ben gaan praten. Het pestgedrag heeft er bij mij toe geleid dat ik bij de overgang naar de middelbare school, mij meisjesachtiger ben gaan kleden om erbij te horen.

In diezelfde periode van overgang van de basisschool naar de middelbare school, zijn mijn ouders gescheiden, wat voor lastige situaties zorgde. Hierdoor durfde ik thuis niet te vertellen dat ik eigenlijk een jongen was, want ik wilde mijn ouders hier niet ook nog mee belasten. Ik werd steeds ongelukkiger in deze periode en ondanks gesprekken met psychologen en schoolartsen, kwam het hoge woord er nog niet uit. Pas toen ik met mijn moeder het programma Hij is een Zij keek (nu Hij, Zij, Hen), viel bij mijn moeder definitief het kwartje en heeft zij mij gevraagd of ik dacht dat ik transgender was. Vanaf toen is het balletje gaan rollen en ben ik in transitie gegaan. Ik was toen 15 jaar oud.

Nu een aantal jaren later gebruik ik testosteron en heb ik de borstverwijderende operatie gehad. Eindelijk voel ik mij steeds beter en zekerder in mijn eigen lichaam. Het volgende ‘probleem’ diende zich aan toen ik er van overtuigd was dat ik op vrouwen val, maar ik een relatie kreeg met een man. Dit zorgde voor extra onzekerheid en angst voor de meningen van de buitenwereld. Gelukkig heb ik dit zo goed als los kunnen laten en ben ik nu heel gelukkig met mijn relatie. We zijn zelfs bezig om samen een gezin te stichten.

Ik heb nooit echt de behoefte gehad om veel lotgenoten als vrienden te hebben of om mijzelf veel binnen te LHBT+-gemeenschap te begeven. Vooral omdat ik het fijn vind als mensen mij niet bekijken als onderdeel van een ‘exclusieve bijzondere’ groep. Ik vond het wel fijn om vragen, gedachten en moeilijkheden met iemand te delen die wist waar ik het over had. Ik ben graag die persoon voor andere mensen.

Niks is gek, alles mag en kan, zolang je er zelf gelukkig van wordt!

previous