Bouwjaar:
1991
LHBT+?:
Lesbisch
Communicatie via:
E-mail/ telefoon/ WhatsApp/ sms/ skype
Vind ik leuk:
Muziek, mijn vrienden, zwemmen, racefietsen, zomer, weekendjes weg, festivals en Volkswagen busjes!
Vind ik niet leuk:
Regenachtige dagen, de laatste trein missen.
Specialiteit:
Gevoelig, ruimdenkend, out of the box, humor.
Eigen verhaal:
Als ik terugdenk aan de momenten dat ik verliefd was, dan kan ik zeggen dat mijn interesses naar jongens uit ging. Tot ik de leeftijd van 15 jaar bereikte en het nummer van Katy Perry ‘I kissed a girl’ hoorde op de radio. Zonder er teveel bij stil te staan, zong ik het nummer hard mee, ook al had ik toen een vriendje. Rond dezelfde tijd had ik goed contact met een vriendin die tegelijk met mij ook een vriendje had.
Ik herinner me nog goed, dat we wel eens tegen elkaar zeiden dat we benieuwd waren hoe het zou om met een meisje te zoenen. Niet veel later toen we met onze vriendjes gezellig bij het surf-meertje van de zonnige dag aan het genieten waren kwam dit onderwerp weer ter sprake. Gek genoeg vonden onze vriendjes het niet erg dat we hier nieuwsgierig naar waren en toen ze niet in de buurt waren heb ik voor het eerst met die vriendin gezoend.
Ik herinner me nog zo goed dat ik heel erg schrok. Ik wist niet wat er in mijn lichaam gebeurde en het voelde heel eng maar fijn tegelijk. De dagen erna bleef dit maar in mijn hoofd zitten en ondanks dat ik dit eerlijk had gezegd tegen mijn vriendje en hoopte dat het wel weg zou zakken, gebeurde het tegenovergestelde. Mijn interesse werd steeds groter en omdat ik dacht dat het wel een fase zou zijn ben ik op internet gaan zoeken naar mogelijkheden om met andere jongeren van mijn leeftijd in contact te komen die met soortgelijke gevoelens rond liepen.
Naast wat websites met informatie kwam ik op Hojokamp van Outway uit. Mijn verwardheid over wie ik nu was en wat ik nu precies voor jongens of meisjes voelde zorgde er onder andere voor dat ik de relatie met mijn toenmalige vriendje had verbroken.
Ik had mezelf ingeschreven voor het kamp dat in augustus 2010 heeft plaatsgevonden. Door de open opvoeding die ik had gekregen van mijn ouders durfde ik mijn aanmelding voor het kamp tegen een goede vriendin en mijn vader te zeggen.
Op het kamp ontmoette ik veel jongeren die in soortgelijke situaties zaten.
Naast de leuke activiteiten en leerzame workshops kwam er bij mezelf steeds meer het besef dat het niet uit maakte of ik nu op jongens of meisjes zou vallen, zolang ik er maar een fijn gevoel bij kreeg.
Steeds meer puzzelstukjes vielen op z’n plek. Vol goede moed ging ik na het kamp weer naar huis en begon mijn ervaringen te delen met mijn omgeving en ik merkte dat die eigenlijk wel goed reageerden.
Mijn moeder en sommige vrienden moesten wel wennen dat ik ook met een meisje zou kunnen thuiskomen maar doordat ik er zelf wel luchtig over sprak leken hun er ook niet echt mee te zitten.
De tijd na het kamp zorgde er wel voor dat ik nadat ik het stap voor stap mijn omgeving had verteld, nog eens goed ging nadenken of ik ooit bij mezelf heb gemerkt dat ik meisjes ook wel interessant zou vinden. Ik besefte dat er meer signalen waren dan ik toen dacht.
Zo vond ik een meisje uit mijn hockey team altijd erg lief en gezellig, en ik herinner me goed hoe ik vol bewondering naar een meisje uit mijn klas keek. Altijd als ze op school iets zei, gebeurde er iets waar ik stil van werd.
Na al die jaren kan ik wel van mezelf zeggen dat ik mijn toekomst met een vrouw zie, ondanks dat ik vroeger veel vriendjes heb gehad, maar zeg nooit nooit..;)
Tot slot wil ik kwijt dat ik besef dat ik het geluk heb gehad dat mijn omgeving nadat ze wat gewend waren goed reageerde op mijn coming out, de ontdekking dat ik op meisjes kan vallen was soms een lastig avontuur. Ik denk dat iedereen zo zijn eigen ‘hobbels’ kan tegen komen en daarom wil ik met jou kijken waar ik je bij kan ondersteunen!
Want het mooiste wat er is, is naar mijn idee volledig jezelf te kunnen zijn en ik help graag bij deze ontdekking door het bieden van een luisterend oor!
