Bouwjaar:
2000
LHBT+?:
Transvrouw (van jongen naar meisje)
Communicatie via:
E-mail/ WhatsApp/ sms
Vind ik leuk:
Marvel, Disney, Dieren, tekenen, muziek maken, haken
Vind ik niet leuk:
Onrecht, vroeg opstaan, vroeg naar bed gaan als ik bezig ben met een project.
Specialiteit:
Gender, Transitie, open minded, gevoelig, relaties, (zelf)acceptatie.
Eigen verhaal:
In mijn kindertijd heb ik niet veel gemerkt van dysforie. Op mijn 12de had ik gevoelens die ik niet kon plaatsen. Ik merkte opeens heel erg de verschillen tussen jongens en meisjes op sociaal niveau en vond dat heel lastig. Ik ben opgegroeid met een grotere broer en deed veel dingen samen die vaak getypeerd zouden worden als jongens dingen, denk aan ruwe spelletjes, boom klimmen en heb jaren lang gekart. Dit vind ik ook super leuk om te doen. De gevoelens dat er iets niet klopte werd steeds erger.
Toen ik 15 werd zag ik de term transgender en wist ik het eigenlijk al meteen. Ik ben eigenlijk een meisje. Ik heb me altijd zo gevoeld. Nu ik wist dat dit bestond werden een heleboel gevoelens duidelijk voor mijzelf. Ik kon alleen niet verklaren waarom ik dan die jongens dingen ook zo leuk vond. Ik ging in strijd met mijn eigen hoofd en begon het karten enzovoort ook helemaal niet meer leuk te vinden. Ik vond het zo eng wat andere hier van zouden vinden en durfde het hier dan ook met niemand over te hebben. Ik was bang dat andere er achter zouden komen dus bleef mijn (hobby’s) doen ondanks ik ze niet meer leuk vond. Hoe meer ik de gevoelens weg drukte hoe moeilijker het werd.
In toen ik 18 was had ik een gesprek met mijn decaan omdat het totaal niet meer goed ging op school. Dit gesprek was heftig en mijn decaan heeft mij geforceerd te vertellen wat er aan de hand was. Uit eindelijk brak ik en vertelde ik voor het eerst over mijn gevoelens. Ik was boos op haar maar ook heel opgelucht tegelijkertijd. (ik ben haar nog dankbaar voor dat gesprek) Vanaf toen ging het snel. Ik ben naar mijn tante gegaan om het haar te vertellen zodat ik iemand er bij zou hebben als ik het mijn ouders zou vertellen. Veel mensen hadden positieve reacties.
Mijn moeder en ik hadden me gelijk in geschreven bij het Vumc. Alleen de wachttijden hier waren 2,5 op dat moment. Toen had ik een andere plek gevonden Stepwork. Die konden het ook doen. Daar ben ik in geschreven en al snel kon ik beginnen. Na een aantal gesprekken was het zover ik mocht aan de hormoon therapie beginnen. Dat was zo ontzettend fijn. Eindelijk kreeg ik borst groei en het voelde als of het klopte. Het goede hormoon in je lichaam. Na 11 maanden zou ik door verwezen mogen worden naar het ziekenhuis. Helaas is toen mijn psycholoog ziek geworden en is het toen mis gegaan bij de zorg verlener. In middels sta ik op de wachtlijst voor de geslachtsoperatie (vaginaplastic) en hoop dat in 2022 gedaan te hebben.
Ik ben tijdens mijn transitie niet opzoek geweest naar een partner. Tijdens mijn transitie was ik zo bezig met mezelf en opzoek naar mezelf dat ik daar geen tijd voor had. In de zomer van 2021 heb ik wel een super lieve vriendin gekregen die me neemt zoals ik ben en ben heel blij dat dat zo gelopen is.
Graag help ik andere met mijn verhaal en kennis en niks is raar. Ik ben super open.
